23 Januari Galle

Vertrek 8:15 uur. Laatste dag met de groep snik snik, we hebben het erg gezellig met elkaar. Maar de gedachten om even samen te zijn is ook wel prettig.

Het hotel waarin wij verbleven werd op de dag merendeels gebruikt door bruidsparen die hier hun fotoshoot deden. De bruidsparen die we gezien hebben zagen er stuk voor stuk adembenemend mooi uit. Zo ook hun bruidskinderen, als je dat zo mag noemen, en overige familie. De pakken voor de heren worden gehuurd. De bruidsjurk/sari wordt door de aanstaande echtgenoot gegeven. Hij weet dus ook wat zijn bruid draagt en past daar zíjn kleding op aan. Zij worden gefotografeerd in allerlei standjes en met grote lampen op hun gericht. De dag dat wij vertrokken hebben we zeker 6 paren gezien die met een fotoshoot bezig waren. Er zijn gemiddeld twee bruidsparen per dag, het hele jaar door.

Als we net onderweg zijn is er een korte stop voor Ajith en chauffeur, zij halen bakjes curt, yoghurt van buffelmelk in een potje van klei met een scheut palmhoning. Is hier het lekkerst en een delicatesse om mee naar huis te nemen voor de kinderen. 

Tijdens de koffie afscheidswoordje  chauffeur en busboy, onze complimenten. De busboy verzorgde de koffers en het water in de bus en hielp ons telkens weer in en uit de bus. Busboy kreeg € 300 fooi en de chauffeur die ons overal doorheen loosde in het verkeer, ook in het donker, €450 fooi. Twee aardige heren die nooit in hetzelfde hotel sliepen maar in ruimtes ergens achteraf. Ik heb de ruimtes niet gezien maar ben er van overtuigd dat ze geen luxe hebben. De gids sliep wel in hetzelfde hotel.

 De koffie gebruiken wij in een eetkamer van Hollandse gouverneur. Gids heeft vast verteld wat zijn naam was en in welke plaats, maar ik weet het niet meer. Zoek ik thuis nog wel eens op......of niet!

Na de lunch rijden we verder en mogen even uitstappen voor een foto bij Taprobane Island, Weligama Bay. Hier zijn opnames gemaakt voor “Wie is de Mol”.  Het eiland was in de jaren ‘30 van de vorige eeuw in het bezit van de Franse graaf de Mauny-Talvande, die er een prachtig huis op liet bouwen. We zijn niet op het eiland zelf geweest.

verder op onze reis stoppen we voor de “Paalvissers”. Deze zaten er commercieel voor de toeristen. Bussen stoppen zodat er foto’s gemaakt kunnen worden en de mannen krijgen er voor betaald. Natuurlijk wel een foto gemaakt, gewoon voor de fun. Er zijn echt nog wel paalvissers maar zij zitten vroeg in de ochtend of in de late namiddag.

Onze trip gaat naar de laatste plaats om te bezichtigen en dat is Galle. We worden eerst met een klein busje naar een restaurant gereden voor de lunch. Hier wordt gelijk het afscheidswoordje voor Ajith gehouden. Iedereen was dik tevreden over hem, fijne man die ons veel en vol liefde over zijn land heeft verteld. Het mooiste vond ik zelf zijn gebed aan boeddha, dit vertaalde hij voor ons en ik vond het écht heel bijzonder dat hij dat met ons wilde delen. Ik heb nog niet de helft onthouden van wat hij ons allemaal verteld heeft maar dat geeft niet. Zijn gezegdes waren komisch en hij kon er zelf ook altijd kostelijk om lachen. 

Na de lunch maken we een wandeling door Galle en beginnen tegenover het restaurant op de  vestingmuur, werk van de Nederlanders. De muren zijn 3 km lang en meer dan een meter dik. Het Galle Fort staat sinds de 17e eeuw nog overeind en de verwoestende tsunami in 2004 heeft minimale schade aangebracht. Dit bewijst het vakmanschap van de Nederlandse bouwers. We lopen richting Flag Rock, het zuidelijkste puntje. Vervolgens zien we recht voor ons Point Utrecht, een witte vuurtoren. Daar gaan we naar beneden en lopen de “Leynbaan street”  door. Maken een stop bij Historical Manson Museum, een gerestaureerd Nederlands pand, waarin zich de privécollectie antiek en snuisterijen van Abdul Gaffar, een lokale edelstenen-handelaar, bevinden. We slaan aan het eind linksaf en lopen langs een voormalig Nederlands magazijn, waar schepen hun voorraden en kostbare ladingen als, kaneel, doeken en schelpen opsloegen. Nu het National Maritime Archaeology Museum. We gaan niet naar binnen en lopen er mooi voorbij om vervolgens bij de Dutch Reformed Church te stoppen en de liefhebber kan binnen een kijkje gaan nemen. Op het moment dat wij naar binnen willen gaan(lekker koel) zegt Ajith dat onze auto en chauffeur er zijn( wij worden met auto naar ons laatste hotel gebracht omdat Ajith onverwachts ivm ziekte van collega, in de avond weer een briefing moet doen met nieuwe gasten en vervolgens met hen weer op pad gaat) of, zegt hij, willen jullie nog even de kerk in? Nou nee dus, we zijn het zat, het is erg warm, we verlangen naar een zwembad. We nemen afscheid van de groep voor 4 dagen. We zien elkaar zondagavond weer op het vliegveld. Ajith brengt de groep naar hun hotel, dan wordt óók hij met een auto naar huis gebracht. Even zijn vrouw en kinderen gedag zeggen en moet hij weer gaan. Zijn vrouw had zijn koffertje al ingepakt. Het is nog 1,5 uur rijden naar het hotel. We hebben een mooie kamer aan het zwembad en strand.